شور و شعور!!

در روایتی از پیامبر اسلام امده است که برای حسین در قلبهای مردم احساست گرمی وجود دارد که تا ابد سرد نمیشود .این شور و احساسات که سراسر ایران را در ایام محرم فرا میگیرد نشان از درستی روایت است .اما نهضت حسین مملو از شور و شعور است حسین کسی استکه برای یافتن یارانی مبارز از همه افراد دعوت کرده است از مسلمان و مسیحی گرفته تا حتی از راهزنان !! و سرمایه داران تا به فطرت انسانی خود بازگردند و حق را یاری کنند اما حسین با هیچکدام همانند سیاستمداران مزور رفتار نکرده است و از جهل و احساسات انها سوء استفاده نکرده است .حسین از اول اخر کار را روشن کرده است و در شب عاشورا که گرمای جنگ بیش از هر زمان احساس میشد چراغها را خاموش کرده و به صراحت میگوید فردا هرکه با من بماند کشته میشود هر کس برای غنیمت دنیا امده است بازگردد اینان جز با من با کسی کار ندارند و در همینجاست که شور یاران حسین با شعور انان پیوندی جاودانه میخورد و یکصدا امادگی خود را برای فدا کردن جان در راه حق اعلام میدارند .ما باید از لحظه لحظه کربلا درس بگیریم .ایا احساسات و شور بدون شعور در نهضت حسینی ارزش دارد ؟ اری شور بدون شعور انحراف است و شعور بدون شور رخوت اور است و حسین شور و شعور را توام میخواهد